Hoe heb je dit werk
gemaakt?
PAULINE NIJENHUIS:
In mijn schilderijen gebruik ik twee technieken. Het is deels geschilderd
met acrylverf en deels met de hand geborduurd in de platsteek met DMC garen op
schilderslinnen.
Waarom ik borduur? De tactiele eigenschap van
garen geeft tegenover de acryltoetsen een mooi contrast. Daarnaast is de
arbeidsintensieve eigenschap van borduren ook een statement in mijn werk
geworden. In de toekomst zal er steeds minder handwerk, in de ruimste zin van
het woord, voorkomen door de technologische en digitale revolutie.
Waarom heb je dit
werk gemaakt?
PAULINE NIJENHUIS:
De vierde industriële revolutie is al aangekondigd. Er wordt veel verwacht van
de zogenaamde 'smart machines' en robots met ongekende toenemende snelheid en
rekenkracht. En niet te vergeten de ontwikkeling van de samensmelting tussen de
machine en de mens ofwel de cyborg. In mijn serie doeken Autoportretten is de auto voor mij een metafoor. Eigenlijk de
eerste tekenen van een prematuur soort cyborg. Als de mens in de auto zit, is
deze geheel omsloten door deze machine. Zo ontstaat een soort samensmelting van
machine en mens. De auto zorgt dat de mens sneller kan voortbewegen en daardoor
een grotere afstand kan afleggen in een steeds kortere tijd. Kenmerk van cyborg
is dat de machine menselijke functies sterk uitvergroot. Als ik op de weg zit,
kan ik op afstand, aan de manoeuvres in het wegverkeer, aflezen met wat voor
een bestuurders ik te maken heb. Bijna een soort antropomorfisme, het
projecteren en toekennen van menselijke eigenschappen aan een dier, maar in dit
geval aan een machine.
In Google levert het begrip cyborg de
definitie op: 'Wezen dat zowel bestaat uit mechanische als uit organische
delen'. In deze serie schilderijen voorzie ik de auto’s van kleuren die in mijn
huid voorkomen. Bovendien probeer ik het rijgedrag in de vormgeving van het
voertuig te vertalen: symbiose van mens en machine.
