Hoe heb je dit werk gemaakt?
PIER
PENNINGS: Deze foto is deel van een serie die ik maakte in de Geheime Bunker in
Schaarsbergen. Het was mijn eerste verkenning van die stinkende betondoos,
waarin ik me overigens helemaal senang voelde. Het zijn vanwege de duisternis
in de bunker statief-opnamen geworden met ellenlange sluitertijden bij een hoog
asa/din getal. Op analoog materiaal krijg je dan korrel, digitaal krijg je
ruis. Bij de digitale zwart-wit foto’s kan dat – zoals in dit geval – mooie
grijzen opleveren.
Bij zo’n eerste ronde is de camera eigenlijk
een verlengstuk van m’n neus: ik besnuffel alles en knip m’n foto’s in één
flow. Thuis bekijk ik op het scherm pas wat het geworden is, eerst in kleur,
dan in zwart-wit. Via die eerste beelden word ik me achter het beeldscherm bewust
van wat er te zien is.
Waarom heb je dit werk gemaakt?
PIER
PENNINGS: Ik wilde erachter komen wat er fysiek in de ruimte aanwezig was en
hoe zich dat verhoudt tot mijn gevoelens. Uit de sensatie van de ruimte en de dingen
die er aanwezig zijn ontstaat mijn gevoel voor het geheel. Pas dan komt er een
denk- en ontwikkelingsproces op gang over wat hier te doen. In eerste instantie
dacht ik na over verzamelingetjes van gebeurtenissen en herinneringen uit de
tijd van de koude oorlog. Van 1945 tot aan de Wende elk jaar een “bundeltje”.
Die bundeltjes wilde ik dan op een of andere wijze een plek geven in de bunker.
Dat uitgangspunt werd onverwacht overgenomen door Uncle Abe’s Spitfire, die
daar bijna letterlijk uit de lucht viel toen er geheel onverwachts een verslag
over het sneuvelen van mijn oom Bram op internet opdook. Toch weet ik zeker dat
die eerste voorbereidingen hebben bijgedragen aan de ideevorming en de
uitvoering van de levensgrote Spitfire, die uiteindelijk het resultaat werd van
mijn residency in de bunker.
